موتور براشلس چیست؟

در پاراگراف پایانی خود، آنها برخی از راه‌هایی را که پیش‌بینی می‌کنند اختراعشان مزیتی نسبت به موتورهای برس‌دار ایجاد می‌کند، بیان می‌کنند. بهبودهایی که آنها پیشنهاد کردند بسیار دقیق بوده است:

عملاً باید تداخل رادیویی را به معنای عادی و همچنین فرسودگی و نگهداری را که اکنون در برس‌ها و کموتاتورها با آن مواجه می‌شویم از بین ببرد. دستگاه باید دارای قابلیت اطمینان بسیار بالا و همچنین عمر طولانی باشد.

همتای اصلی موتورهای بدون جاروبک، موتور برس، بیش از 100 سال قبل از آن در سال 1856 اختراع شد. هنگامی که جریانی به سیم پیچ استاتور می رسد، به یک آهنربای الکتریکی تبدیل می شود و قطب شمال و جنوب ایجاد می کند. وقتی قطبیت الکترومغناطیس با آهنربای دائمی که روبروی آن است مطابقت دارد، قطب های مشابه آنها دفع می شود و روتور می چرخد.

اگر جریان این پیکربندی را حفظ می‌کرد، روتور برای مدت کوتاهی می‌چرخید، سپس هنگامی که آهن‌ربای‌های الکترومغناطیس و آهنرباهای دائمی مقابل یکدیگر قرار می‌گرفتند، متوقف می‌شد. به همین دلیل، جریان به صورت یک سیگنال سه فاز به گونه ای ارسال می شود که به طور مداوم قطبیت آهنرباهای الکتریکی را تغییر می دهد تا روتور به چرخش ادامه دهد.

موتور با سرعتی برابر با فرکانس سیگنال سه فاز می چرخد، بنابراین اگر می خواهید موتور سریعتر حرکت کند، فرکانس سیگنال را افزایش می دهید. با یک وسیله نقلیه کنترل از راه دور، سرعت با افزایش دریچه گاز افزایش می یابد که به کنترل کننده می گوید فرکانس سوئیچینگ را افزایش دهد.

برای اینکه بدانیم چگونه و چه زمانی باید سیم‌پیچ‌ها را انرژی دهیم، موتور براشلس از حسگرهای هال افکت برای تعیین موقعیت نسبی روتور و استاتور استفاده می‌کند. به این ترتیب، الکترومغناطیس های موجود در استاتور به ترتیب درست در زمان مناسب فعال می شوند و موتور به حرکت خود ادامه می دهد.