در بسیاری از طرح ها، روغن یک مهر و موم نیز ایجاد می کند. روغن بلبرینگ میل لنگ و پین مچ و دیواره های جانبی سیلندر را روان می کند.

 همانند موتورهای پیستونی، رینگ های روی پیستون، محفظه تراکم را آب بندی می کنند و عبور روغن به داخل آن را کنترل می کنند. کمپرسورهای روتاری پره به روغن تکیه می‌کنند تا فضای کوچک بین نوک پره‌ها و سوراخ محفظه را ببندند.

 مدل کمپروسر اسکرول معمولاً از روغن استفاده نمی کنند، بنابراین به عنوان روغن کمتر شناخته می شوند، اما، البته، ظرفیت آنها تا حدودی محدود است. کمپرسورهای گریز از مرکز هیچ روغنی را به جریان تراکم وارد نمی کنند، اما این کمپرسورها نسبت به برادران جابجایی مثبت خود در لیگ متفاوتی قرار دارند.

 سازندگان کمپرسور پیستونی نیز از انواع مواد خود روان کننده برای رینگ های آب بندی و آستر سیلندر استفاده می کنند. سازندگان کمپرسور روتاری اسکرو فاصله بین پیچ ها را محکم می کنند و نیازی به درزگیر روغن را از بین می برند.

با این حال، با هر یک از این طرح ها معاوضه هایی وجود دارد. افزایش سایش، مسائل مربوط به مدیریت گرما، کاهش ظرفیت، و تعمیر و نگهداری مکرر تنها چند مورد از معایب کمپرسورهای هوای بدون روغن هستند. بدیهی است که صنایع خاصی با این معاوضه ها کنار می آیند زیرا هوای بدون نفت ضروری است. اما در جایی که فیلتر کردن روغن قابل قبول است، یا صرفاً با آن زندگی می کنید، یک کمپرسور معمولی مبتنی بر روغن منطقی است