انواع بار الکتریکی

در موقعیت های مطلوب توان واقعی که در سیستم مورد استفاده قرار می گیرد، به طور معمول از توان راکتیو بزرگ تر است. ضریب توان با نسبت توان اکتیو به توان ظاهری مساوی است. می توان آن را نسبت توان حقیقی به ظاهری نیز در نظر گرفت. بالا رفتن توان راکتیو منجر به بالا رفتن توان ظاهری خواهد شد. کم شدن بار راکتیو همراه است با کاهش ضریب توان. هر چه ضریب توان در یک سیستم الکتریکی بالاتر باشد، به این معنا است که از بهره وری بیشتر برخوردار است.

برای درک بهتر ضریب می توان یک اسب را مثال زد که ارابه ای را بر روی یک مسیر ریلی به حرکت در می آورد. اسب نمی توان روی ریل حرکت کند. زمانی که اسب ارابه را به طرف جلو می کشد، دو نیرو روی ارابه وارد می شود. یک نیرو با نیروی ریل رو به جلو موازی است و یک نیرو نیز بر آن عمود است. نیروی مستقیم را می توان همان نیرویی در نظر گرفت که به به حرکت درآوردن ارابه کمک می کند. نیروی عمودی را می توان بدون استفاده دانست. تنها کاری که نیروی عمود می کند کمک به اسب برای تلاش بیشتر است. ترکیب این دو نیرو کل نیرویی است که به ارابه تحمیل می شود.

در اینجا می توان توان اکتیو را معادل نیروی مستقیم در نظر گرفت. توان راکتیو نیروی عمودی است که کاری هم از پیش نمی برد. نیروی کلی هم همان توان ظاهری خواهد بود. هر چقدر که فاصله اسب با ارابه کمتر باشد، نیروی عمودی کمتر می شود و ضریب توان نیز به یک نزدیک تر خواهد شد. هر چقدر که ضریب توان بالاتر باشد، حرکت یا نیروی بیشتری داریم.